Z akt lustracji dóbr królewskich dowiadujemy się, że w 1564 r. w Kotłowie było 5 kmieci królewskich oraz 5 ogrodników. Był tu również folwark starościński z budynkami mieszkalnymi, stodołami, spichlerzem, owczarnią i karczmą. W 1628 r. liczba kmieci wzrosła do 9, natomiast po potopie szwedzkim spadła do 2. Z tego względu król polski osadził przy drodze do Strzyżewa kozackich osadników. W końcu XVIII w. było tu 11 gospodarstw zagrodowych i 8 komorniczych. W 1845 r. było w Kotłowie 40 budynków zamieszkałych przez 369 osób. W czasie powstania styczniowego proboszcz kotłowski Stanisław Klemczyński (rodem z Mikstatu) zorganizował oddział składający się z miejscowych ochotników. Oddział ten zaatakowano w okolicach Rudnik, a ks. Klemczyński zginął w walce. W okresie Kulturkampfu w parafii kotłowskiej prowadził działalność misyjną ks. Walenty Śmigielski. W 1908 r. były tu 123 domy i zamieszkiwało 800 osób. Po utworzeniu w 1972 r. parafii polskokatolickiej, wybudowano dla jej potrzeb w latach 1976 – 1982 kościół przy drodze do Biskupic Zabarycznych.