Major Stanisław Krzywański (ur. 28 października 1889 w Mikstacie, zm. 20 września 1953 w Anglii) był lekarzem i komendantem szpitala polowego pod Monte Cassino. Powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, w dwudziestoleciu międzywojennym organizator służby zdrowia w powiecie krotoszyńskim, po wybuchu II wojny światowej jak setki tysięcy polskich uchodźców razem z rodziną znalazł się w Rosji sowieckiej. Pracował przy wyrębie lasu i budowie dróg, jako felczer starał się ratować ludność dziesiątkowaną różnymi chorobami, których skutki potęgowały straszliwe warunki życia. W 1941 roku rodzina doktora znalazła się w Uzbekistanie, gdzie na początku 1942 r. Krzywański wstąpił do tworzącej się 7 Dywizji Piechoty w Kerminie. Po ewakuacji Armii Andersa na Bliski Wschód Krzywański został naczelnym lekarzem oddziału wewnętrznego drugiego szpitala wojskowego w Iraku. Dalsza jego droga związana była z losami II Korpusu Polskiego i wiodła przez Palestynę, Egipt i Włochy. Postać pochodzącego z Mikstatu lekarza pojawia się w słynnej książce Melchiora Wańkowicza, choć autor „Monte Cassino” błędnie podał nazwisko „flegmatycznego Poznańczyka” jako: dr major Krzewiński. Po wojnie Krzywańscy zostali na Zachodzie, a doktor, który wznowił w Anglii praktykę lekarską zdobył sobie wielki szacunek i uznanie w nowym środowisku. Informacje o mjr. Stanisławie Krzywańskim zostały zaczerpnięte z artykułu Zygmunta Kaczmarka „Stanisław Krzywański – lekarz, społecznik, zesłaniec syberyjski, żołnierz spod Monte Cassino” zamieszczonego w „Kronice Wielkopolski” (1998, nr 1, str. 22-28) – można się z nim zapoznać w czytelni Biblioteki Publicznej w Mikstacie.