Odszedł autor książki „Mikstat. Opowieść o mieście białej lilii i św. Rocha”, pierwszej obszernej pozycji monograficznej naszego miasta. Jerzy Aleksander Splitt zmarł 20 lutego 2022 r. w wieku 65 lat.

Jerzy Aleksander Splitt urodził się 11 lipca 1957 r. w Złotowie. Był absolwentem wydziału historycznego Uniwersytetu im. Adam Mickiewicza w Poznaniu. Od 1982 r. pracował w Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej, a w latach 1997-2015 był dyrektorem tej instytucji.

Był także autorem lub współautorem wielu książek oraz artykułów naukowych i popularnonaukowych, a także pomysłodawcą i organizatorem licznych wystaw muzealnych oraz członkiem-założycielem Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

W roku 2016 – z okazji obchodów 650-lecia Mikstatu – nakładem mikstackiego samorządu, ukazała się książka J. A. Splitta pt. „Mikstat. Opowieść o mieście białej lilii i św. Rocha” – pierwsza tak obszerna, o ambicjach popularno-naukowych monografia naszego miasta. Książka została przyjęta z wielkim zainteresowaniem i szybko się rozeszła. Jej autor uczestniczył w kilku spotkaniach promocyjnych z czytelnikami w Mikstacie, Biskupicach Zabarycznych, Kaliszkowicach Kaliskich i Kaliszkowicach Ołobockich.

Przypomnijmy fragment rozmowy z J.A. Splittem, opublikowanej w „Gazecie Mikstackiej” (nr 4/grudzień 2016 r.):

– „Książki mogą tworzyć mity i je obalać. Które z mikstackich mitów udało się Panu zweryfikować?

– Rzeczywiście swoją książką trochę ”namieszałem”, ale mitów, podań, ani legend nie ruszałem, bo tego czynić nie wypada. One powinny pozostać takie jakie są. Co najwyżej można uśmiechnąć się pod nosem przy ich czytaniu. „Dobrałem” się natomiast do faktów historycznych podawanych w dotychczasowej literaturze, wśród których znalazłem kilka odbiegających od rzeczywistości i właśnie tym „namieszałem”, do czego „dobrowolnie i bez bicia” się przyznaję. A konkretnie mówiąc przesunąłem datę pierwszego pożaru znanego ze źródeł pisanych, zakwestionowałem przenoszenie miasta w różne nowe miejsca, przedstawiłem propozycję jego rozplanowania przestrzennego w chwili lokacji i zweryfikowałem rzekomą działalność oddziału powstańców kościuszkowskich ze Strzyżewa. Mam jednak nadzieję, że „grzechy” te zostaną mi wybaczone…”

PK